Και λέγαμε: «Αραί-Μπουραί, στου γαιδάρου την αυλή, φύτεψα μια μηλιά, πόσα μήλα είναι αυτά;». Μπορείς να πεις φύτεψα μια λεμονιά, πόσα μήλα είναι αυτά; Φύτεψα μία πορτοκαλιά, πόσα πορτοκάλια είναι αυτά; Μια ροδιά, πόσα ρόδια είναι αυτά;
Υπάρχει άλλο ένα τραγουδάκι που το λέμε στα Φώτα. Εσείς άμα κάτσετε τώρα, θα πάτε στο σχολείο την άλλη μεριά των Φώτων, που είναι του Αγίου Γιάννη. Και λέγαμε ένα τραγουδάκι πολύ ωραίο. Πάλι στα σπίτια πηγαίναμε με τα φαναράκια και λέγαμε αυτό το τραγουδάκι. Ήτανε δύο παιδάκια και κρατούσαν φαναράκια και πήγαιναν και λέγανε…
– Αχ κλείστηκα μία Καθαρά Δευτέρα, βρε παιδιά! Όταν έβρεχε και ήταν χειμώνας, στον κινηματογράφο. Και ήταν συγγενείς, φίλοι, τραπεζάκια. Ο μπαμπάς μου και τα αδέρφια του με τα όργανα παίζανε. Τραγούδια μέχρι το ξημέρωμα. Τρώγαμε τα σαρακοστιανά, την ταραμοσαλάτα, όλα αυτά, τα θαλασσινά, το χαλβά. Και γλεντούσαμε μέχρι αργά και μετά από σπίτι σε…
Κι ένα άλλο τραγούδι. Αυτό πάει από το Α μέχρι το Ω, όλα τα γράμματα. Ξεκινάει έτσι: «Αχείλι μου μελαχρινό, εγώ για σένα είμαι εδώ. Και στους δρόμους τριγυρνούσα, προσπαθούσα να σε δω». Πολλά! Μέχρι το Ω. Μετά είναι ένα άλλο τραγούδι που λέει «Για κράτησε τα λόγια σου, κάνε τα δέκα-δέκα κι ώσπου να…
Τις απόκριες γιορτάζαμε εκείνα τα χρόνια πολύ ωραία. Ντυνόμαστε μασκαράδες, πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι και έκαναν τραπέζι όλο το βράδυ και καθόνταν. Εγώ, μαθήτρια ερχόμουν από το Βόλο για να κάνω Απόκριες στη Σκιάθο. Και λέγαν τα τραγούδια τα αποκριάτικα, τα ωραία. «Κάτω στο γιαλό, κατώ στο περιγιάλι» (…) Λέγαν και τα παινέματα. Πήγαιναν στα…
