Τι παίρνατε στο σχολείο; Τι παίρνατε για κολατσιό; Β.Σ.: Παίρναμε τυράκι, ψωμάκι, μας εκάνανε και συσσίτιο εμάς εκεί. Μας έκανε και η γιαγιά συσσίτιο. Ήταν εκεί και μαγείρευε το συσσίτιο και ήθελε κάθε πρωί να φεύγουμε νηστικά από το σπίτι και να πάμε στο σχολείο με το κύπελό μας να μας εβάλει το γάλα μέσα,…
Ι.Μ.: Με πένες γράφαμε στην αρχή, στα πρώτα χρόνια. Με πένες γράφανε τα παιδιά. Εμείς δεν είχαμε ούτε πολλά μολύβια. Η γιαγιά μου μου είχε πει ότι έπαιρνε ένα μολύβι και το έκοβε στη μέση και το έδινε σε δύο παιδιά. Και έβαζε από πάνω ένα καλαμάκι για να μπορεί το κάθε παιδί να το…
Εμείς δεν είχαμε τότε κυλικείο. Αλλά παίρναμε μαζί μας ψωμάκι που μας έκανε η μαμά με λίγο τυράκι ή κανένα κουλουράκι αν είχε, τα παίρναμε μαζί. Δεν είχαμε τέτοια. Και ερχόντουσαν και πουλούσαν κάτι κρέμες στο σχολείο. Γιατί εκείνα τα χρόνια τα παλιά, εδώ μένανε και Τούρκοι μαζί μας και φτιάχνανε κρέμες και από πάνω…
Τότε τα παιδιά μένανε πολλά στις εξοχές και ερχόντουσαν με τα πόδια για να παρακολουθήσουν το μάθημα για το σχολείο. Να έρθουν με τα πόδια από τα Μποτάλια. Ξέρετε τα Μποτάλια; Ο άντρας μου, καθόντουσαν στα Μποτάλια όταν μαζεύανε ελιές οι γονείς και αναγκαστικά τα παιδιά ερχόντουσαν με τα πόδια και πηγαίνανε με τα πόδια.…
-Θα σας πω πως δούλευε το σχολειό. Είπαμε ότι υπήρχανε σχολειά σαν το δικό σας μεγάλο, αλλά υπήρχαν και μικρά. Δουλεύανε, το σχολείο πηγαίναμε στο σχολείο και πρωί και απόγευμα. Και το Σάββατο. Και την Κυριακή το πρωί, όλα τα παιδιά υποχρεωτικά στην εκκλησία. Με το δάσκαλο. Και το Σάββατο σχολείο. Το Σάββατο πηγαίναμε μόνο…
Πώς ήταν τα βιβλία σας; -Τα βιβλία μας. Α, τα βιβλία μας ήτανε… Αυτό ήταν επί Χούντας. Ήταν επί Χούντας. Αυτό το βιβλίο που βλέπετε ήτανε το αναγνωστικό της τετάρτης. Το αναγνωστικό είναι αυτό που λέτε σήμερα το βιβλίο της γλώσσας. Αυτό ήταν. Αυτό είναι της τετάρτης. Κοιτάξτε πως ήταν τα γράμματα, μικρά, και τα…
Πώς ήταν το σχολείο σας; Το σχολείο μου ήτανε μικρό. Όχι και πάρα πολύ γιατί στα παλιά χρόνια σαν κι αυτά που ήμουνα εγώ, ήταν σχολεία σαν και το δικό σας, μεγάλα αλλά και μικρά. Με λίγα παιδάκια. Το δικό μου είχε, ήμαστε 100 παιδιά και ήτανε μόνο δύο δάσκαλοι. Τρεις τάξεις. Την πρώτη, την…
Εσείς δουλεύατε τότε; Βέβαια! Όλοι δουλεύανε! Μικροί, μεγάλοι. [γελάει] Δεν είχαμε εργοστάσια, ούτε επιχειρήσεις τουριστικές, αλλά δουλεύαμε στα κτήματα, στους αγρούς. Το πρωί σηκωνόμαστε – εγώ θυμάμαι – ο μπαμπάς μου μας σήκωνε στις 04.00 η ώρα το χειμώνα να πάμε να σπείρουμε με το αλέτρι και τις αγελάδες, να σπείρουμε το σιτάρι. Εγώ έσκαβα…
Λοιπόν, ο δάσκαλος –δεν ξέρω αν το ξέρετε εσείς αυτό, αλλά εγώ το ξέρω γιατί είμαι δασκάλα- έχει στα χέρια του πάρα πολύ μεγάλη δύναμη όταν μπαίνει στην τάξη. Μπορεί να κάνει το παιδί να αισθανθεί θεός και μπορεί και μόνο με το χαμόγελό του, να το στεναχωρήσει πάρα πολύ. Την εποχή αυτή, οι δάσκαλοι…
