Έθιμα

Μαζεύανε όσοι είχανε κάνει, που κάνανε όλα τα σπίτια την Πρωτομαγιά το στεφάνι, το Μάη. Το είχαμε ονομάσει ο «Μάης». Και 23 Ιουνίου που ήταν παραμονή του Αγίου Ιωάννου του Κληδώνου που το λένε, το γενέσιο του Αγίου Ιωάννου, προ ημερών βγαίνανε τα αγόρια και μαζεύανε ό,τι βρίσκανε. Ξύλα… Μες στην αυλή μας γινότανε μια…

Τις Απόκριες ήταν το επίκεντρο οι Κορδελάτοι. Προ ημερών, εκείνη που ήθελε να ντύσει το γιό της ή τον αδερφό ή τέλος πάντων ένα αγόρι του σπιτιού, έπρεπε να μαζέψει, γιατί δεν υπήρχανε τα ρούχα να τα ‘χει ο κάθε ένας. Άλλη είχε το γύρο, από αλλού έπαιρνε το βρακί, από αλλού έπαιρνε τις κορδέλες…

Ναι, λέγαμε τα κάλαντα. Τα συνηθισμένα κάλαντα. Μαζευόμαστε η Πέμπτη και η Έκτη του σχολείου και ξεκινούσαμε από την παραμονή των Χριστουγέννων, παίρναμε το χωριό βόλτα και τότε λοιπόν ο δάσκαλος μας ελέει: «Λοιπόν, ό,τι εισπράξετε θα το φέρετε εδώ στο σχολείο γιατί το σχολείο μας έχει ανάγκες» (γέλιο). Και ό,τι μαζεύαμε λοιπόν, τελευταίο σπίτι…

Τα Χριστούγεννα τί στολίζατε; Δέντρο ή καράβι; -Δέντρο. Αλλά τι δέντρο; Στον Ορκό υπάρχουνε οι κέδροι. Και περνούσε, γιατί ήταν το πέρασμα των γονιών μου από εκεί για να πάνε στα κτήματα και έκοβε ένα κομμάτι κέδρο και το βάζαμε εκεί σε μια γωνιά του σπιτιού και βάζαμε ό,τι είχαμε. Διάφορα, μπαλίτσες, φωτογραφίες, καρτ ποστάλ,…

Μετά από το σχολείο ξεκινούσε στο σπίτι, στο χωριό ας πούμε η προετοιμασία των Χριστουγέννων με κάθε σπιτικό να έχει το χοιρινό να σφάξει, να γιορτάζουμε πάλι εκείνες τις ημέρες τις όμορφες. Ήτανε κάτι το πολύ το παραδοσιακό. Όταν τελείωνε παραμονή Χριστουγέννων όλο αυτό το σκηνικό με τις δουλειές του χοιροσφαγιού που λέγαμε, την άλλη…

Β.Σ.: Δεν στολίζαμε. Πού να έχουμε λεφτά να πάμε να ψωνίσουμε και τέτοια. Εσύ τα στόλιζες; Ι.Μ.: Ναι. Εμένα ο μπαμπάς μου παιδιά ήταν πολύ προοδευτικός άνθρωπος. Του άρεσε να μας έχει με εκείνα τα λίγα που είχε ευχαριστημένα. Και πήγαινε στον κάμπο και έκοβε ένα δεντράκι τόσο, που μετά δεν έπρεπε και το έφερνε…