Τις Απόκριες, τα κοριτσάκια ντυνόμασταν με τα σκιαθίτικα, τα κολοβόλια. Τις Απόκριες ντυνόμαστε και τσιγγάνες. Παίρναμε ένα κλαρωτό ύφασμα, το κάναμε φούστα μακριά, βάζαμε και ωραία μαντήλια στο κεφάλι μας και καρφώναμε και ένα γαρύφαλλο στην άκρη και γινόμαστε τσιγγάνες. Μαζευόμαστε στις γειτονιές και χορεύαμε και λέγαμε αποκριάτικα. (…) Τα παλιά χρόνια η Σκιάθος…
Τις απόκριες γιορτάζαμε εκείνα τα χρόνια πολύ ωραία. Ντυνόμαστε μασκαράδες, πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι και έκαναν τραπέζι όλο το βράδυ και καθόνταν. Εγώ, μαθήτρια ερχόμουν από το Βόλο για να κάνω Απόκριες στη Σκιάθο. Και λέγαν τα τραγούδια τα αποκριάτικα, τα ωραία. «Κάτω στο γιαλό, κατώ στο περιγιάλι» (…) Λέγαν και τα παινέματα. Πήγαιναν στα…
Την Ανάσταση πηγαίναμε στην εκκλησία αλλά ήτανε και των Βαΐων ωραία. Πολύ ωραία με τη Βάγια! Παίζαμε με τα παιδιά. Φτιάχναμε σταυρό και το καρφώναμε μπροστά μας. Τη Βάγια τη χαιρόμαστε πιο πολύ. Παίρναμε μεγάλα κλωνάρια και χτυπούσε ο ένας τον άλλον. Λέγαμε «πού είναι η Βάγια στου Βαγιού;» Μετά με τα φύλλα τα σταυρώναμε…
Αυτό το άσπρο λέγεται κολοβόλι. Αυτό λέγεται ποδοϋρ’. Η πρώτη φορεσιά, η καλή. Ποδοϋρι. Που είναι εδώ χρυσό. Αυτά τα φορούσαν μόνιμα οι γυναίκες τότε. Οι παλιές. Εγώ όχι, αλλά η μαμά μου φορούσε τέτοιο. Το καλοκαίρι φορούσαν αυτά, για δροσερό, καλοκαιρινό. Το χειμώνα για να πάνε στην εκκλησία, βάζαν αυτό το ποδοϋρι. Σε γάμους,…
Πηγαίναμε με ειδικές στολές. Κοίτα, πώς ήταν ντυμένα τα παιδάκια. Όλα με ποδίτσες μπλε και άσπρα γιακαδάκια. Βλέπετε; Όλα τα παιδάκια φορούσαν μπλε ποδιές με άσπρα γιακαδάκια. Και στο γυμνάσιο ακόμα φορούσαμε μπλε ποδιές και τα αγόρια φορούσαν και ένα πολύ ωραίο καπελάκι, το πηλίκιο. Και όταν κάναμε γιορτή, τις εξετάσεις τις κάναμε στην αυλή του…
