Στους ανεμόμυλους υπάρχει ένα κόκκινο, κάτι σαν ρόμπα…; Αυτό γυρίζει; Ναι, γυρίζει αυτό. Όταν ανοίξουν τα πανιά και το λύσουν από μέσα, γυρίζει. Αλλά τώρα επειδή δεν δουλεύουν οι ανεμόμυλοι, είναι κλειστά, είναι μαζεμένα τα πανιά και δεν γυρίζει. Το ‘χουν δέσει να μην γυρίζει, γιατί δεν δουλεύουν πια οι ανεμόμυλοι. Βέβαια γυρίζει! Εκεί αλέθαμε…
Σας λέγανε παραμύθια εδώ στη Μύκονο όταν ήσασταν μικροί; Μας λέγανε παραμύθια, αλλά δεν μας λέγανε την Κοκκινοσκουφίτσα ας πούμε και τον κακό το λύκο. Μας λέγανε διάφορες ιστορίες που ήτανε του τόπου ας πούμε. Όπως ήταν οι Γιαλούδες, όπως ήταν ένας που είχαμε εμείς εδώ στο χωριό, για διάφορα φαντάσματα που βγαίνανε τα βράδια,…
Πώς ήταν παλιά το λιμάνι; Βέβαια, το καινούργιο λιμάνι δεν υπήρχε. Ήταν όπως είναι τώρα το παλιό λιμάνι, εκεί μέχρι το Φάρο, και πηγαίναμε με βάρκες στα καράβια. Τα καράβια δεν ερχόντουσαν τόσο κοντά στη Μύκονο. Σταματάγανε περίπου στον Άγιο Στέφανο, στα ανοιχτά της θάλασσας. Δεν υπήρχε ούτε το λιμάνι, υποτίθεται τώρα το σημερινό “το…
Αυτά που σπέρνατε σαν οικογένεια, απ’ αυτά τρώγατε; Βέβαια! Τα μαζεύαμε, τα σπέρναμε, μετά το Μάιο γινόντουσαν αυτά. Τον Μάιο τα θερίζαμε, πηγαίναμε με δρεπάνια και τα θερίζαμε και κάναμε το εξής τότε: μαζευόντουσαν οι οικογένειες. Ας πούμε δεν τα θερίζαμε ο καθένας μόνος του, αλλά για να είναι πιο ευχάριστη αυτή η διαδικασία, ερχόντουσαν…
Εσείς δουλεύατε τότε; Βέβαια! Όλοι δουλεύανε! Μικροί, μεγάλοι. [γελάει] Δεν είχαμε εργοστάσια, ούτε επιχειρήσεις τουριστικές, αλλά δουλεύαμε στα κτήματα, στους αγρούς. Το πρωί σηκωνόμαστε – εγώ θυμάμαι – ο μπαμπάς μου μας σήκωνε στις 04.00 η ώρα το χειμώνα να πάμε να σπείρουμε με το αλέτρι και τις αγελάδες, να σπείρουμε το σιτάρι. Εγώ έσκαβα…
Σας αρέσει η παλιά Μύκονος ή η σημερινή; Κοίταξε να δεις. Και η παλιά ήταν πολύ όμορφη, επειδή είχαμε άλλα έθιμα, αλλά και η σημερινή, δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Σαν νησί πάντα έχει το χρώμα του και την ομορφιά του, αλλά είναι διαφορετικά τα έθιμα που είχαμε τότε. Τότε πηγαίναμε κάτω στην…
Πώς επικοινωνούσατε; Με γράμμα! Με γράμματα. Γράφαμε ο ένας στον άλλον. Ή αν ήμασταν στα χωριά και θέλαμε να πάμε να φωνάξουμε κάποιον δικό μας, βγαίναμε έξω και φωνάζαμε: «Μαρίαααα». Φωνάζαμε, είχαμε δυνατή φωνή. Και φωνάζαμε, και εντάξει, ήταν και τα σπίτια μας δύο-τρία χιλιόμετρα το καθένα και ακούγανε. Ή παίρναμε ένα πανί, ένα κόκκινο…
Κάποιος διάσημος εκείνης της εποχής που είχε έρθει στη Μύκονο; Πάρα πολλοί! Πολλοί! Το ξέραμε. Εγώ, επειδή ήτανε κάτω τα ξαδέρφια… Να σκεφτείτε κάτω στης Ρήνας, παίρναμε ένα Μίκυ Μάους, έβγαινε το βιβλιαράκι, το διαβάζαμε. Το έπαιρνε, μία φορά εγώ την εβδομάδα, μία φορά η ξαδέρφη μου, για να τα διαβάζουμε. Γιατί πήγαινε από…
Είχατε μύθους και τρομακτικές ιστορίες που ακουγόντουσαν στο νησί; Ναι, ναι! Αυτό που σας λέω, εγώ, σαν κούκλα με τ’ αλλά μου τα βιώματα, έκανα της Γιαλούδες. Άκουγα βέβαια και τα τρομακτικά, ότι βγαίνανε εκεί, όπως ανεβαίνουμε το Δεσποτικό επάνω, ότι έβγαινε η γουρούνα με τα γουρουνάκια. Και μάλιστα έλεγε η πεθερά μου, αυτές…
