– Αν θέλατε να επικοινωνήσετε με κάποιον που ήταν μακριά, πώς επικοινωνούσατε;
– Με γράμματα! Στέλναμε. Καθόμασταν και γράφαμε γράμματα, τα πηγαίναμε στο ταχυδρομείο, γράφαμε τη διεύθυνση και τα στέλναμε εκεί. Γιατί δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε τίποτε. Υπήρχε βέβαια ο ΟΤΕ εδώ πέρα, αλλά έπρεπε να πας στον ΟΤΕ, να κάνεις κλήση, να ειδοποιήσουν από τον ΟΤΕ αυτόν που θα ήταν στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη ή οπουδήποτε, ότι ξέρεις 5 η ώρα ή κάποια ώρα συγκεκριμένη θα σε πάρει τηλέφωνο. Θα πάρει η Δέσποινα τηλέφωνο να μιλήσει με τον Δημήτρη. Και πήγαινε ο Δημήτρης εκεί στον ΟΤΕ και περίμενε και παίρναν τηλέφωνο και έτσι μιλούσαν. Δεν είχαμε ούτε τηλέφωνο στο σπίτι, ούτε κινητά.